ΚΟΙΝΩΝΙΑ

     ΕΛΛΗΝΙΚΗ   ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ   

"Νοματαίος" του Βασίλη Κουνέλη γράφει η Ελισάβετ Σπαντιδάκη Πρωταγωνιστής ο Θοδωρής Μπαντουβάκης. Χρονολογία: 1978. Μόλις 15 χρονών και σχετικά «άβγαλτος», μας διηγείται την ιστορία του όπως θα την ήθελε μέσα από γεγονότα, εμπειρίες, σκέψεις και όχι μόνο. Χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς παρεμβολές τρίτων. Κι αυτό είναι το πρώτο που προσέχεις στο βιβλίο του Βασίλη Κουνέλη: η απελευθέρωση του από νόρμες και επιταγές που ορίζουν μια συντεταγμένη αφήγηση. Ο πρωταγωνιστής είναι δεκαπεντάχρονος και μιλάει από τη σκοπιά ενός παιδιού στην ηλικία αυτή, το οποίο μεγάλωσε τη δεκαετία του ’70, μεταφέροντας αυτούσιο το  κλίμα της. Η ατμόσφαιρα μυρίζει καλαμπόκι στα κάρβουνα στο δρόμο, από κάπου ακούγεται ο Σαββόπουλος, δεν υπάρχουν υπολογιστές και κινητά. Το οικογενειακό τους είναι ένα απλό Ρενό 10, που μπαίνει μέσα του σύσσωμη όλη η οικογένεια για να πάνε στην καθιερωμένη επίσκεψη. Ο πρώτος έρωτας, η Βάσω, που την κρυφοσυναντά και προσπαθεί να της κρατήσει το χέρι. Το πρώτο φιλί που είχε άλλες διαστάσεις, έκρυβε άλλα συναισθήματα. Η προσπάθειά του να καταλάβει τους μεγάλους, τι συζητούν για τη χώρα, τι συμβαίνει σ’ αυτήν, τι συμβαίνει στην ίδια του την οικογένεια. Γυρνώντας τις σελίδες του βιβλίου μπορεί κανείς να ζήσει καταστάσεις είτε που τις ξέρει, είτε τις έχει ακούσει, ή απλά έχει μεγαλώσει μ’ αυτές. Αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο στο μυθιστόρημα αυτό είναι το ύφος και η γραφή του Β. Κουνέλη. Χειμαρρώδης, πηγαία, αδιάκοπη γραφή, μεταφέρει ακριβώς το πάθος, την ένταση και την ορμή ενός εφήβου 15 χρονών. Κάτι που επίσης εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη του μυθιστορήματος είναι το χιούμορ του συγγραφέα. Μοναδικό, ξεκαρδιστικό, νοσταλγικό. Μια διάθεση που ταυτοποιεί άμεσα το ύφος του συγγραφέα και τον κάνει άμεσα αναγνωρίσιμο. Ένα μυθιστόρημα- ταξίδι νοσταλγικό. Ένα μυθιστόρημα που διαδίδεται από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα. Θυμίζει Σάββατο βράδυ στις γειτονιές του Πειραιά, στα στενά της επαρχίας, με τα παιδιά να παίζουν μπάλα και τους νέους να αγωνιούν για την έξοδό τους. Χρόνια αθωότητας, αισιόδοξα, μελαγχολικά και γεμάτα. Μιας Ελλάδας που έχει φύγει ανεπιστρεπτί, μοναδικής, που μόνο μέσα από τις μαρτυρίες, τις αναμνήσεις και τα μυθιστορήματα αναβιώνει. Βασίλης Κουνέλης Νοματαίος Εκδόσεις Ωκεανίδα Για τη φιλοξενία:

Critique Critique info@critique.gr